De online werving van jongeren door georganiseerde misdaad neemt alarmerende vormen aan. Europol waarschuwt in haar nieuwste dreigingsbeeld voor een trend waarbij criminelen via sociale media jongeren rekruteren voor extreem geweld, zoals moord. Deze jongeren, soms pas 14 of 15 jaar oud, worden bewust ingezet als ‘wegwerpartikelen’: zij lopen grote risico’s terwijl de anonieme opdrachtgevers buiten schot blijven. Lees daarover hier meer…
Hoe komen deze jongeren in dat circuit terecht? Het begint vaak subtiel: een berichtje, een compliment, een uitnodiging. Maar voor ze het weten worden ze onderdeel van een wereld waarin ze zware delicten plegen – en dat ook nog eens filmen in een ‘influencerstijl’. Deze gewelddadige video’s worden op sociale media geplaatst en trekken weer nieuwe geïnteresseerden aan. Een zelfversterkend systeem dat moeilijk te doorbreken is.
De Rotterdamse VVD luidt de noodklok. De partij wil van het stadsbestuur en de politie weten hoeveel jongeren jaarlijks in Rotterdam via sociale media worden geronseld. Hoe vaak worden deze jongeren daadwerkelijk ingezet voor misdaden? En vooral: wat gebeurt er met hen daarna? Worden de achterliggende opdrachtgevers – vaak onzichtbaar en ongrijpbaar – ook aangepakt?
Wat gebeurt er nu al aan preventie? Er zijn voorlichtingen op scholen over geldezels en digitale fraude. Maar is dat voldoende voor deze nieuwe, gewelddadige vorm van ronselen? En zijn er verbanden met andere criminele netwerken, zoals die rond seksuele uitbuiting of drugsuithalers?
De partij vraagt bovendien aandacht voor de rol van privacywetgeving. In hoeverre belemmert die het identificeren van de criminele aanstichters achter deze socialmediakanalen? En zouden we, net als bij andere vormen van digitale misdaad, niet wettelijk moeten ingrijpen? Moet het uploaden van geweldsfilmpjes strafbaar worden, zoals ook het uploaden van filmpjes van gewonden door andere partijen aan de kaak wordt gesteld?
De VVD pleit voor landelijke actie. Want hoewel jongeren verantwoordelijk zijn voor hun daden, beseffen zij vaak onvoldoende de consequenties. Wat als jouw kind de volgende is die in deze val trapt? Wie beschermt hen tegen deze nieuwe, digitale vorm van georganiseerde misdaad? ronselen actief te bestrijden.
Ontdekten we in de Volkskrant. Vandaag zou het park openen, maar helaas… Overigens schijnt de nieuwe naam Rivoli Rotterdam te zijn; een naam die eerder in Rotterdam voorkwam.
Art Rotterdam slaat dit jaar een nieuwe weg in — letterlijk. De beurs verhuist van het Van Nelle-terrein naar Rotterdam Ahoy (28-30 maart), en dat belooft veel meer dan alleen extra vierkante meters. Beursdirecteur Fons Hof heeft het over een totaalbeleving, dus benieuwd naar uw ervaringen straks.
Ahoy biedt ruimte aan oude bekenden zoals Sculpture Park en Projections, maar ook aan de altijd inspirerende Prospects-sectie voor jong talent. Nieuw dit jaar is de New Art Section, gecureerd door Övül Ö. Durmuşoğlu. Zij brengt internationale galerieën samen die ieder één kunstenaar presenteren — kunstenaars die experimenteren met vorm, taal en identiteit. Denk aan feministische geluiden, digitale werelden en onverwachte materialen.
Benieuwd of deze nieuwe opzet Rotterdam een succes wordt. Ga jij kijken?
Onder druk van Republikeinse politici is in de Amerikaanse hoofdstad Washington de iconische straattekst Black Lives Matter tegenover het Witte Huis verwijderd. De schildering werd in 2020 aangebracht na wereldwijde protesten tegen racisme, waaronder ook in Rotterdam. De plek werd sindsdien bekend als Black Lives Matter Plaza.
De recente verwijdering van deze boodschap leidt nu tot politieke actie in Rotterdam. Verschillende fracties hebben het stadsbestuur schriftelijke vragen gesteld, waarin zij pleiten voor een permanente en zichtbare BLM-boodschap in Rotterdam. Zij wijzen op het belang van inclusiviteit, herdenking en gelijke behandeling, zoals vastgelegd in het coalitieakkoord Eén Stad.
Met name de Erasmusbrug wordt genoemd als logische locatie, omdat daar in 2020 duizenden mensen demonstreerden tegen racisme (compilatie Open Rotterdam). De fracties vragen het college of het bereid is om op of rond deze plek een blijvende verwijzing naar Black Lives Matter aan te brengen.
Ook willen zij weten hoe het college zich dit jaar actief inzet tegen anti-zwartracisme, een kernpunt binnen de BLM-beweging.
Wat zou jij doen als je door een explosie je huis verliest en vervolgens hoort dat je mogelijk nooit meer kunt terugkeren? Die vraag houdt bewoners van de Allard Piersonstraat in Rotterdam al maanden bezig. Na een explosie en brand in september 2024 zijn 14 woningen zwaar beschadigd geraakt. Maar wat begon als noodsituatie voor een deel van de straat, heeft nu gevolgen voor een heel woonblok van 65 woningen.
De SP stelde op 3 januari 2025 schriftelijke vragen aan het college, namens ongeruste bewoners. De zorgen? Geen duidelijke communicatie, weinig inspraak, onveilige portiekdeuren en onvoldoende hulp na de brand.
Woonstad, de betrokken woningcorporatie, wil het hele getroffen blok versneld renoveren. De reden: structurele problemen zoals optrekkend vocht, slechte isolatie en oude installaties. Maar veel bewoners zeggen verrast te zijn door de plannen en dachten dat alleen de verbrande woningen zouden worden aangepakt. Ze vragen zich af: waarom nu ineens het hele blok, zonder dat wij hierover mochten meedenken?
De gemeente geeft aan dat Woonstad al vóór de brand bezig was met plannen voor grootschalig onderhoud, maar dat de explosie alles in een stroomversnelling bracht. Toch erkent het college dat bewoners deze plotselinge ontwikkeling als ingrijpend ervaren. Inmiddels mogen zij meedenken over het renovatieplan dat nu wordt ontwikkeld, in samenwerking met een architect.
Wat als je weet dat je voordeur makkelijk ingetrapt kan worden? Bewoners melden al jaren dat de portiekdeuren niet voldoen aan de veiligheidsnormen. De gemeente zegt dat Woonstad hierover slechts één melding had vóór de explosie en dat er geen direct verband is vastgesteld. Tegelijk is veiligheid in de straat wel serieus genomen: er is extra verlichting geplaatst, cameratoezicht ingezet en er zijn straatinitiatieven gestart om de leefbaarheid te vergroten.
Toch blijft de vraag: is dat genoeg als bewoners zich al lange tijd onveilig voelen?
Volgens de SP voelen veel bewoners zich in de steek gelaten. Ze zouden informatie pas via de krant krijgen, en de beloofde hulp kwam volgens sommigen pas na herhaald aandringen. De gemeente somt in haar antwoord allerlei acties op: hulp van het wijkteam, inzet van Wmo Radar, ondersteuning bij verzekeringskwesties en het regelen van noodopvang. In totaal kregen zes huishoudens hulp, drie daarvan nog steeds.
Maar dan rijst de vraag: is dat alles? En hoe goed is die hulp echt geregeld voor mensen die getraumatiseerd zijn of geen netwerk hebben?
Een rode draad in de zorgen van bewoners is zeggenschap. Wanneer een woningcorporatie en gemeente besluiten nemen over jouw woonplek, hoe zorg je dan dat je stem gehoord wordt? En hoe voorkom je dat een ramp als een explosie leidt tot meer onzekerheid in plaats van herstel?
Het college stelt dat bewoners nu betrokken worden bij het verdere renovatieproces, en dat de deur naar terugkeer open blijft. Maar de tijd zal moeten uitwijzen of dat vertrouwen wederzijds is.Moet bij ingrijpende renovaties altijd eerst overleg met bewoners plaatsvinden, ook in crisissituaties? En is de nazorg in zulke gevallen voldoende, of moet het anders.
