Op 1 mei zou het zover zijn. Na enkele jaren van omleidingen, herrie en modder, zouden Rotterdammers hun Museumpark terugkrijgen. Het college zou het hebben beloofd: “de hekken gaan weg, het park gaat open”. Maar wie deze week een kijkje nam, zag wat niemand hoopte te zien — helemaal niks. Geen open park, geen vrolijk groen.
Een schouw van enkele raadsfracties bevestigde het beeld: het is er nog steeds een rotzooi. En wat misschien nog het meest steekt: er lijkt amper iets veranderd sinds de laatste keer dat iemand de moeite nam om onder de bouwhekken door te gluren.
Opvallend detail: op één van de hekken prijkt een bordje van de aannemer. Die beroept zich op het zogenaamde retentierecht — een juridisch middel waarmee een partij werk of materiaal vasthoudt totdat de rekening is betaald. Is dit een signaal dat er rommelt iets tussen gemeente en aannemer.
De fracties willen nu weten: waarom is de beloofde deadline van 1 mei niet gehaald? Wanneer komt het park dan wél terug? Wat is er eigenlijk de afgelopen weken gedaan, en wat moet er nog gebeuren voordat de hekken eindelijk kunnen verdwijnen?
En, misschien wel het belangrijkste: hoe zit het met dat conflict met de aannemer? Waarom voelde die zich genoodzaakt om het werk letterlijk op slot te zetten? En vooral: wanneer is dat opgelost?
Wordt vervolgd…
De ontwikkeling van de Rijnhaven in Rotterdam heeft een belangrijke stap voorwaarts gezet. Recent heeft het stadsbestuur de ontwerpen goedgekeurd voor de nieuwe parken die in dit gebied zullen verrijzen.
Deze goedkeuring omvat zowel het definitieve ontwerp voor het landpark als het voorlopige ontwerp voor de uitbreiding van het drijvende park bij de Wilhelminapier. Het landpark wordt een groene oase waar Rotterdammers kunnen ontspannen, sporten, spelen en genieten van evenementen. De aanleg start naar verwachting medio 2027, zodra de demping en consolidatie van de Rijnhaven zijn afgerond. De paden, het strandje en andere structuren zullen in 2028 gereed zijn, waarna het park wordt opengesteld voor het publiek. De beplanting volgt ongeveer een jaar later, zodra de bodem voldoende is gerijpt.
Het drijvende park bij de Wilhelminapier, waarvan het eerste deel sinds de zomer van 2022 in gebruik is, wordt uitgebreid tot een lengte van 300 meter, doorlopend tot aan het Nieuwe Luxor Theater. De verwachting is dat het definitieve ontwerp medio 2026 klaar is, waarna de aanleg nog voor het einde van dat jaar van start gaat. Als alles volgens planning verloopt, is dit deel van het park eind 2027 gereed voor gebruik.
Aan de Katendrechtse zijde krijgt het drijvende park een eigen karakter. De eerste schetsen zijn gemaakt en de gemeente nodigt bewoners uit om mee te denken over de invulling. In juni worden in de Rijnhavenkeet inloopdagen georganiseerd, waar ideeën kunnen worden ingebracht voor het Programma van Eisen. Het doel is om voor het einde van 2025 het voorlopige ontwerp voor dit park vast te stellen.
Deze ontwikkelingen maken deel uit van een groter plan om van de Rijnhaven een nieuw stuk stadscentrum te maken, met ruimte voor maximaal 3.000 woningen die allemaal grenzen aan het nieuw aan te leggen park. De woningen variëren van sociale huur tot middeldure huur- en koopwoningen, en dure koopwoningen. Daarnaast komen er voorzieningen zoals winkels, horeca en culturele instellingen, waardoor de Rijnhaven een levendig en groen gebied wordt voor alle Rotterdammers.
Wat vindt u van deze plannen voor de Rijnhaven? Heeft u ideeën of suggesties voor de invulling van de parken? De gemeente nodigt bewoners uit om mee te denken en bij te dragen aan de toekomst van dit gebied.
Veel jonge vrouwen voelen zich niet veilig in de openbare ruimte (zie ook deze info van Pointer), en dat komt niet alleen door gedrag van anderen — ook de inrichting van straten, pleinen en parken speelt een rol. GroenLinks Rotterdam vraagt het college daarom om stappen te zetten richting een vrouwvriendelijker stad.
Aanleiding is het besluit van de gemeente Amsterdam om de openbare ruimte voortaan primair in te richten vanuit het perspectief van jonge vrouwen. De gedachte daarachter is simpel: als je ruimte inricht voor jonge vrouwen, wordt het automatisch veiliger en prettiger voor álle gebruikers. Inrichting “voor iedereen” is vaak in de praktijk vooral gericht op mannen.
GroenLinks ziet vooral op Rotterdam-Zuid nog veel kansen. De partij vraagt het college onder meer of de Amsterdamse aanpak ook in Rotterdam toegepast kan worden, en of jonge vrouwen al betrokken worden bij het ontwerp van de buitenruimte — een toezegging die eerder werd gedaan, maar waarvan de uitwerking nog onduidelijk is. Misschien wordt daar de Tunnel of Spark mee bedoeld…
Hoe ervaar jij de openbare ruimte in Rotterdam? Wat zou er volgens jou moeten veranderen om de stad écht voor iedereen veilig te maken?
