Overlast aan de Schiekade

Een bewoner die met tegenzin zijn portiek binnenloopt, langs vuilnis dat uit gescheurde zakken steekt, langs iemand die daar ligt te slapen. Overlast waar weinig Rotterdammers op zitten te wachten en waar Leefbaar Rotterdam meerdere keren vragen over heeft gesteld aan het stadsbestuur. Want hoewel iedereen snapt dat achter dakloosheid vaak een diep persoonlijk drama schuilt, zijn het ook de bewoners en ondernemers in deze buurt die dagelijks met de gevolgen worden geconfronteerd. Slapen in onderdoorgangen, indringers in het complex, fietsenkelders die onbereikbaar raken, en een stoep die op ophaaldagen verandert in een zee van vuil.

Het is niet zo dat er niets gebeurt. De gemeente Rotterdam kwam in actie: er zijn schoonmaakploegen, handhavers en hulpverleners actief. En ja, bewoners waarderen die inzet – het maakt verschil. Maar de realiteit is hardnekkig. .

De situatie zou hebben geleid tot het vertrek van een ondernemer – een klap voor de levendigheid van de buurt. En dan is er nog het nabijgelegen hostel, waar volgens bewoners vele gasten voor onrust zorgen. Geluidsoverlast, drugsgebruik op straat, openlijk dealen. De troep blijft vaak liggen, ook omdat de vuilniswagens de andere kant van de straat verkiezen.

En alsof dat nog niet genoeg is, kloppen bewoners uit omliggende straten aan bij de politiek met hun eigen zorgen. Speeltuinen die gemeden worden, auto-inbraken, incidenten gelinkt aan verslaafde daklozen die zouden samenhangen met opvang via de Nico Adriaans Stichting. Wijkbewoners voelen zich machteloos, en sommigen vrezen dat het uit de hand loopt als de situatie zo blijft voortduren.

Het roept ongemakkelijke vragen op. Hoeveel kan een wijk dragen?

Wat is er nodig? Meer handhaving, betere communicatie met bewoners, schonere straten. Maar net zo belangrijk is de vraag: durft Rotterdam het aan om deze problemen bij de wortel aan te pakken? Want een dakloze weghalen uit een portiek is één ding. Perspectief bieden, vraagt meer.