Minder Rotterdammers geholpen door Gers met Geld

,

De Rotterdamse VVD trekt aan de bel: het aantal Rotterdammers dat wordt doorverwezen naar het project Gers met Geld is flink afgenomen. En dat terwijl het project – een samenwerking van gro-up Buurtwerk en Kwadraad – juist bedoeld is om mensen te helpen financieel zelfstandig te worden. Wat is er aan de hand?


Het project is bedoeld als nazorg voor mensen die uit de schulden komen. Een soort financiële EHBO om te zorgen dat ze niet opnieuw kopje-onder gaan. De gemeente verwijst mensen via het Geldplein – een nieuw samenwerkingsverband van de vroegere KBR en de afdeling Grip op Geldzaken – door naar deze trainingen.


Sinds 2024 is er iets veranderd: waar voorheen automatisch werd doorverwezen na het accepteren van een schuldregeling, wordt nu eerst gekeken of de deelnemer er echt klaar voor is. Niet iedereen kan de training namelijk aan – stress, taalproblemen of andere belemmeringen speelden vaak parten. Door die strengere selectie is het aantal aanmeldingen flink gedaald, ondanks het feit dat Gers met Geld exclusief deze trajecten mag uitvoeren.


Heeft de reorganisatie iets te maken met de daling? De gemeente zegt van niet. De daling ligt volgens hen aan de aangepaste werkwijze, niet aan de fusie tot Geldplein. Toch vindt de VVD het opvallend. Want waar eerder honderden mensen instroomden, stond de teller medio april 2025 op slechts 240.


Alternatieven zijn er niet echt. Alleen Gers met Geld mag deze trajecten verzorgen, andere organisaties zijn uitgesloten. Wel kunnen mensen – als het nodig is – naar bijvoorbeeld taalcursussen of Budgetmaatjes 010 worden doorverwezen. Maar dat gebeurt pas ná een traject.


De gemeente houdt met steekproeven in de gaten of klantregisseurs wel goed doorverwijzen. En klanttevredenheid wordt gemeten via KTO’s – vragenlijsten aan het einde én een half jaar ná het traject. Maar een volledige evaluatie van de reorganisatie? Die komt er (voorlopig) niet. Wel wordt later het contract met Gers met Geld onder de loep genomen.


Volgens de gemeente komt er in mei een rapport over armoede en schulden, met daarin ook cijfers over de instroom en resultaten. De VVD wil dat die cijfers structureel inzicht geven in hoeveel mensen succesvol doorstromen – en wie uiteindelijk echt financieel zelfstandig blijven.

Het streven naar betere aansluiting klinkt logisch, maar de daling in doorverwijzingen roept vragen op.

Ps: mocht u iemand kennen met geldzorgen…

Bombing of Poems komt naar Rotterdam

Vandaag stond in het teken van Bevrijdingsdag; in Rotterdam wordt onder andere aandacht aan het belang van vrijheid besteed door de organisatie van het Bevrijdingsfestival. Misschien bent u zelf wel aangeschoven bij 1 van de vrijheidsmaaltijden die her en der in het land worden georganiseerd…

Bij het belang van vrijheid wordt op 14 mei nog eens stilgestaan. Wie ’s avonds een plekje weet te bemachtigen op de Binnenrotte kan dan zelf zien hoe vele gedichten naar beneden zullen dwalen… Een bombardement van gedichten als antwoord op bombardementen die steden soms moeten ondergaan… Bombing of Poems in Rotterdam… iets voor jou?

Wie trouwens geïnteresseerd is hoe Rotterdam de stad weer opbouwde na oorlog, kan binnenkort deelnemen aan 1 van de activiteiten van de Rotterdamse opbouwdagen…

SIMPELE VRAAG: “WAT HEB JIJ GEZIEN IN 010?”

 

 

 

Wanneer komt dat besluit over het pand aan de Hoogstraat?

Rotterdam kent het meldpunt ‘Achterstallig onderhoud melden’ waar februari 2025 een melding binnenkwam over een pand aan de Hoogstraat. Wat was er aan de hand?

Hoogstraat 188, midden in het centrum, trekt de aandacht vanwege een verwaarloosde, grauwzwarte gevel. Schijnt niet echt fraai te ogen, zo´n pand op een van de drukste routes tussen Markthal en Koopgoot. Leefbaar Rotterdam trok aan de bel.

Volgens de gemeente kwam er pas eind februari een eerste melding binnen. Sindsdien wordt onderzocht of het pand een ‘groene gevel’ kan krijgen. De eigenaar heeft daarvoor eind 2023 een vergunning aangevraagd, maar leverde pas in februari de ontbrekende documenten aan. Uiterlijk in juni volgt daarover duidelijkheid.

Ingrijpen kan de gemeente pas als er acuut gevaar is of als het pand zó uit de toon valt dat het welstandsexces heet. Tot die tijd is het vooral hopen dat zo snel mogelijkheid duidelijkheid ontstaat.

Museumpark nog niet open…

Op 1 mei zou het zover zijn. Na enkele jaren van omleidingen, herrie en modder, zouden Rotterdammers hun Museumpark terugkrijgen. Het college zou het hebben beloofd: “de hekken gaan weg, het park gaat open”. Maar wie deze week een kijkje nam, zag wat niemand hoopte te zien — helemaal niks. Geen open park, geen vrolijk groen.

Een schouw van enkele raadsfracties bevestigde het beeld: het is er nog steeds een rotzooi. En wat misschien nog het meest steekt: er lijkt amper iets veranderd sinds de laatste keer dat iemand de moeite nam om onder de bouwhekken door te gluren.

Opvallend detail: op één van de hekken prijkt een bordje van de aannemer. Die beroept zich op het zogenaamde retentierecht — een juridisch middel waarmee een partij werk of materiaal vasthoudt totdat de rekening is betaald. Is dit een signaal dat er rommelt iets tussen gemeente en aannemer.

De fracties willen nu weten: waarom is de beloofde deadline van 1 mei niet gehaald? Wanneer komt het park dan wél terug? Wat is er eigenlijk de afgelopen weken gedaan, en wat moet er nog gebeuren voordat de hekken eindelijk kunnen verdwijnen?

En, misschien wel het belangrijkste: hoe zit het met dat conflict met de aannemer? Waarom voelde die zich genoodzaakt om het werk letterlijk op slot te zetten? En vooral: wanneer is dat opgelost?

Wordt vervolgd…

PAY010: wat is daar mee gebeurd?

De parkeerapp EasyPark ligt sinds deze week onder vuurvanwege een stevige verhoging van de servicekosten. Wat eerst een handige manier leek om snel te parkeren, dreigt voor gebruikers nu een duur grapje te worden. Voor Leefbaar Rotterdam om wat vragen te stellen.

De kern van hun zorgen: waarom zijn er zoveel verschillende commerciële parkeerapps — allemaal met hun eigen kosten en voorwaarden — terwijl Rotterdam ooit haar eigen gratis app had? Die app, Pay010, is inmiddels niet meer in de lucht. Het scheen een app te zijn zonder starttarief, zonder transactiekosten en zonder poespas. Waarom is deze app verdween, hoeveel mensen maakten er destijds gebruik van maakten, en zou een herintroductie niet juist voor meer gemak én betaalbaarheid zou zorgen.

Van de huidige “Bezoekers Parkeren”-app van de gemeente is de partij niet zo gecharmeerd.

Rotterdam blijft op X

Moet een gemeente actief blijven op het platform X (voorheen Twitter). Die vraag stelden GroenLinks, Volt en de PvdA aan het Rotterdamse college, in het licht van de #DetoX-campagne die oproept tot vertrek van X.

Hoewel het college de zorgen erkent, blijft het voorlopig actief op het platform. Reden: bereik. Veel Rotterdammers zitten nog op X en het recht op overheidsinformatie staat voorop. Een directe exit zit er dus niet in, al houdt de gemeente naar eigen zeggen de effectiviteit en maatschappelijke impact van haar kanalen “voortdurend in ogenschouw”.

Opvallend is dat er binnen de gemeente geen centrale lijn is. Sommige afdelingen – zoals Stadsbeheer – hebben X al verlaten, anderen blijven. Een overkoepelend beleid ontbreekt, en het college ziet daarin geen direct risico.

In hoeverre heeft Rotterdam met mensenhandel te maken?

In een stad als Rotterdam, waar contrasten groot zijn en de haven de wereld binnenbrengt, liggen ook risico’s op de loer die minder zichtbaar zijn. Mensenhandel is er daar één van. Een probleem dat volgens de PvdA Rotterdam nog te vaak over het hoofd wordt gezien—vooral wanneer het gaat om de veiligheid van vrouwen.

Aanleiding voor hun zorgen is een recent rapport van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen. De conclusie is helder: opsporingsdiensten signaleren mensenhandel onvoldoende. En dat roept vragen op over de situatie in Rotterdam. In een stad waar armoede, sociale ongelijkheid en georganiseerde criminaliteit samenkomen, is dat geen overbodige zorg.

De cijfers liegen er niet om. In 2023 werden in Rotterdam 3300 meldingen van huiselijk geweld gedaan—meer dan in welke andere stad dan ook. Burgemeester Schouten heeft het onderwerp op haar agenda gezet. Tijdens een uitzending van het programma Eva sprak ze zich uit tegen femicide en geweld tegen vrouwen. Ze benadrukte dat dit geen ‘privékwestie’ is, maar een maatschappelijk probleem.

De PvdA benadrukt dat het vooral vrouwen zijn die slachtoffer worden van mensenhandel. Zij vragen het stadsbestuur om duidelijkheid: hoeveel slachtoffers zijn er in onze regio, en in hoeverre betreft het vrouwen? Welke concrete stappen zijn er al gezet om hun veiligheid te verbeteren? En misschien wel het belangrijkste: zijn er duidelijke plekken waar slachtoffers of omstanders terecht kunnen als ze mensenhandel vermoeden?

Veilige plekken voor slachtoffers huiselijk geweld: hoe zit dat in Rotterdam?

,

In Nederland zijn er honderden opvangplekken te weinig voor slachtoffers van huiselijk geweld. In plaats van de 1.800 plekken die volgens het Verdrag van Istanbul nodig zijn, hebben we er slechts 1.000.

Leefbaar Rotterdam stelde vragen aan het college. Want ondanks de inzet van de stad – waar huiselijk geweld hoog op de agenda staat – maken ze zich zorgen. Hotels en vakantieparken worden steeds vaker ingezet als noodoplossing. Doorstroming stokt, omdat slachtoffers moeilijk aan een sociale huurwoning of passende zorg komen.

Meer bewustzijn en minder taboe zorgen ervoor dat meer mensen hulp zoeken. Dat is goed, maar het systeem loopt vast. Voldoet Rotterdam nog aan de normen? En kunnen we in gesprek met woningcorporaties om noodwoningen beschikbaar te houden?

LEZEN, HOREN, ZIEN EN VERDER VERSPREIDEN. DAT IS GEZIEN IN 010.

 

 

 

Popmuziek zonder fair pay? Rotterdam kijkt kritisch naar eerlijke beloning artiesten

Wie denkt dat het leven van een opkomende popartiest vooral draait om muziek maken, touren en applaus, komt bedrogen uit. Volgens recent onderzoek van de Erasmus Universiteit moeten veel Nederlandse popmuzikanten zélf geld meebrengen om op te kunnen treden.

De PvdA in Rotterdam stelt vragen aan het college, naar aanleiding van berichtgeving door de NOS. Daaruit blijkt dat bij acht poppodia, waar geëxperimenteerd werd met het ‘fair pay’-principe, artiesten gemiddeld 35 procent extra bovenop hun vergoeding nodig hadden om aan een eerlijke beloning te komen. En dat terwijl veel artiesten al worstelen met een onzeker bestaan.

Het goede nieuws? De gemeente Rotterdam is bekend met het onderzoek en erkent de problematiek. Gesubsidieerde poppodia in de stad zijn verplicht de Fair Practice Code te onderschrijven – een ethische gedragscode waarin eerlijke betaling, solidariteit en transparantie centraal staan. Benieuwd welke popmuzikantenhier wat over kunnen vertellen…

Lees meer over het onderzoek hier…

Benieuwd wie er binnenkort optreden in Rotterdam?

Parkeeraso’s in Rotterdam: slimme truc of asociaal gedrag

Een kenteken dat nét even anders oogt. Een 3 die eigenlijk een 8 is. Of een sticker die net de juiste letter onleesbaar maakt. Het lijkt een klein detail, maar achter die manipulatie gaat een groeiend probleem schuil. Steeds vaker proberen automobilisten in Rotterdam op deze manier onder parkeerkosten uit te komen. En dat begint op te vallen – ook in de politiek.

Aanleiding was een bericht op het Instagramaccount van Open Rotterdam, waar duidelijk werd dat sommige ‘parkeeraso’s’ letterlijk hun kenteken verbergen of aanpassen. VVD-raadslid Tanya Becker trok aan de bel. Want deze vormen van fraude raken niet alleen de gemeentekas, maar ook bewoners die netjes betalen én zoeken naar een plek.

Volgens de gemeente is het geen nieuw fenomeen. Wat wel nieuw is, is de toename. Met name in oktober 2024 werd een piek aan meldingen geregistreerd, mogelijk ingegeven door de aandacht in (landelijke) media. In sommige gevallen gaat het niet eens om volledig afplakken, maar om subtiele aanpassingen: van een F een E maken, of van een 1 een 7.

De controles gebeuren deels op afstand, via scanauto’s die kentekens registreren. Als blijkt dat het kenteken niet klopt met het type voertuig of onleesbaar is, komt het zogenoemde ‘klemteam’ in actie. Zij controleren ter plekke of er daadwerkelijk is gefraudeerd, en of er is betaald. Is dat niet zo? Dan volgt een naheffing – áls de auto überhaupt nog staat waar hij stond.

De boete voor een afgeschermd kenteken bedraagt €180,-, maar die kan alleen worden opgelegd door de politie. De gemeente pakt het anders aan: via de parkeerwetgeving kan bij fraude een wielklem worden geplaatst. De kosten voor het aanbrengen en verwijderen daarvan? Maar liefst €290,50. Een stevige tik op de vingers, maar volgens de gemeente nodig – want iemand die zijn kenteken bewust aanpast, zal waarschijnlijk ook niet snel een naheffing betalen.

De VVD wilde weten of dit een trend is. De gemeente erkent dat het probleem speelt in alle wijken met betaald parkeren, en dat het extra zichtbaar werd toen betaald parkeren op Zuid werd uitgebreid. Dat maakt het ook voor bewoners relevant: wie zijn auto netjes parkeert en betaalt, moet niet dubbel benadeeld worden – eerst door de parkeerdruk, dan door fraudeurs.

De vraag die blijft hangen: hoe gaan we dit stoppen? De gemeente werkt aan betere handhaving, de VVD wil dat er strenger wordt opgetreden, en de politie speelt een rol bij de boete voor kentekenfraude. Maar dit is een kat-en-muisspel. En wie fraude slim camoufleert, wordt vaak niet zomaar gepakt.

Obstakels bij het autodelen in Rotterdam?

Hoe populair is autodelen tegenwoordig? Wie kiest ervoor om de auto te delen met buren of vrienden. Redenen waarom het te doen kunnen zijn dat het duurzamer is. Goedkoper en misschien in een stad als Rotterdam – waar elke vierkante meter telt – ook slimmer. Maar faciliteert de gemeente Rotterdam het autodelen voldoende?

Op 11 februari stelde raadslid M.H. Biljoen van GroenLinks schriftelijke vragen aan het college. De kern van de vragen: als Rotterdam écht serieus is over deelmobiliteit, dan moeten “onnodige obstakels” verdwijnen. Zo mogen in buurtparkeergarages maximaal twee toegangspassen per auto worden aangevraagd. En dat frustreert mensen die samen een auto willen delen, omdat de pas telkens van hand tot hand moet.

Het college erkent de barrière, maar wijst op een andere zorg: overlast. Extra passen zouden meer mensen toegang geven tot garages, wat kan leiden tot rommel en ongewenst gebruik. Volgens de gemeente zijn er garages waar dit al gebeurt, vooral als mensen de garage gebruiken als doorgang naar een andere straat.

Toch is het niet zo dat Rotterdam niets doet. Er is ruimte voor maatwerk: wie meer dan twee passen nodig heeft, kan een verzoek indienen. Vooralsnog gebeurde dat slechts één keer, en dat is ook meteen het argument van de gemeente om de huidige regels niet breed aan te passen. Voor grotere stappen – zoals een zogenaamd deelabonnement met passen voor meerdere gebruikers – moet eerst duidelijk worden of de vraag toeneemt.

Een ander heikel punt is dat commerciële deelauto-aanbieders parkeergarages vermijden. Ze vinden deze locaties onaantrekkelijk omdat auto’s daar minder zichtbaar zijn en de toegang moeilijker is. Zij pleiten daarom voor deelauto-hubs op straatniveau, net als bij deelscooters en -fietsen. De gemeente zegt hiernaar te kijken, maar wijst op het spanningsveld tussen ruimte op straat, toegankelijkheid en eerlijke concurrentie met privéauto’s.

Wat betekent dit voor Rotterdammers? Allereerst: autodelen wordt niet actief tegengewerkt, maar het wordt ook nog niet actief makkelijk gemaakt. En dat is zonde. Want wie wel eens over de stoep moet slalommen tussen geparkeerde auto’s, weet: Rotterdam heeft meer lucht, ruimte en alternatieven nodig.

De gemeente noemt plannen om toekomstige parkeergarages – zoals bij P+R Meijersplein – geschikter te maken voor deelmobiliteit. Ook denkt het college na over straatniveau-hubs. Maar de vraag is: komt de uitvoering snel genoeg?

Het delen van de auto met andere Rotterdammers: is dat iets voor jou?

Bezuinigingen raken hospice De Vier Vogels in Rotterdam

Het menselijke gezicht van de zorg verdwijnt steeds verder uit beeld, zo blijkt uit het verhaal van hospice De Vier Vogels in Rotterdam. Na ruim twintig jaar moeten zij de deuren sluiten. Niet vanwege gebrek aan behoefte —de wachtlijsten groeien — maar vanwege een financiële aderlating opgelegd door zorgverzekeraar Zilveren Kruis. De vergoeding voor verpleegkundige zorg werd fors verlaagd.

Verspreid door het land dreigen tientallen hospices te bezwijken onder de druk van kostenbesparing. Precies op het moment dat de vergrijzing toeneemt en de nood aan palliatieve zorg groeit, worden instellingen die zorg bieden in de laatste levensfase financieel uitgekleed.

Koepelorganisatie VPTZ luidt terecht de noodklok. De bezuinigingen raken niet alleen instellingen, maar bovenal mensen. De dagen voor het sterven vragen om rust, waardigheid en nabijheid — precies wat hospices mogelijk maken. Bezuinigingen gaan daarbij niet helpen.

Staatssecretaris Vicky Maeijer zegt in gesprek te zijn met de sector. Dat is een begin, maar is het genoeg?

Artsen slaan alarm: jongeren steeds vaker slachtoffer én dader van wapengeweld

In de regio Rotterdam vonden de afgelopen weken meerdere schokkende incidenten plaats waarbij jonge kinderen betrokken waren bij steek- of vuurwapengeweld. Artsen van het Erasmus MC luiden nu de noodklok. In een dringende oproep vragen zij aandacht van de overheid voor het groeiende probleem van jongeren die met messen of vuurwapens rondlopen.

Sinds 2010 houdt het ziekenhuis bij hoeveel patiënten binnenkomen met verwondingen als gevolg van wapengeweld, en de cijfers liegen er niet om: het aantal slachtoffers stijgt. Wat daarbij extra verontrustend is, is dat veel van deze jongeren niet alleen slachtoffer zijn, maar later ook dader blijken te worden. Dat maakt ingrijpen – en vooral vroegtijdig ingrijpen – cruciaal.

De PvdA, die de zorgen van de artsen aankaart, legt het college een aantal dringende vragen voor. Allereerst: herkent het stadsbestuur het geschetste beeld? Heeft men in beeld wie deze jongeren zijn, en wat hen tot dit gedrag drijft? En minstens zo belangrijk: wat gebeurt er met jongeren die, na een traumatische ziekenhuisopname, weer naar huis gaan? Krijgen zij de begeleiding die nodig is om niet verder af te glijden?

Ook wordt gevraagd naar de bereidheid van slachtoffers en hun omgeving om aangifte te doen. Want als het aantal aangiftes achterblijft bij het aantal slachtoffers, schuilt daar een probleem. Wat doet de gemeente om de drempel voor aangifte te verlagen?

In het programma Nieuwsuur benadrukte hoogleraar jeugdcriminologie Frank Weerman (bekend van dit literatuuronderzoek) dat een structurele aanpak nodig is. Volgens hem ligt de sleutel bij langdurige projecten die zich richten op de oorzaken van het probleem. Dus niet alleen straffen of handhaven, maar vooral investeren in kinderen die worstelen met psychosociale problemen. De stad moet hen perspectief bieden voordat het te laat is.

De gemeente zet al in op programma’s zoals Preventie met Gezag, een aanpak die bewezen effect heeft. Maar nu geweld onder jongeren extremer lijkt te worden, rijst de vraag: moet die aanpak worden bijgesteld? Zijn er daarnaast andere initiatieven die jongeren weerbaarder maken tegen de aantrekkingskracht van wapens en geweld?

Een opvallend punt uit het debat: de rol van ziekenhuizen. Want als blijkt dat slachtoffers van vandaag de daders van morgen kunnen worden, dan moet de hulpverlening bij het ziekenhuisbed beginnen. De vraag is dan ook of die directe ondersteuning momenteel structureel wordt geboden – en zo niet, of het college bereid is hierin met ziekenhuizen samen te werken.

Wat deze kwestie duidelijk maakt, is dat het hier niet alleen om veiligheid gaat, maar ook om zorg, perspectief en vertrouwen. Jongeren met wapens zijn niet geboren als geweldenaars. Vaak schuilt er een achtergrond van verwaarlozing, angst of uitzichtloosheid achter hun gedrag.

Wat is de oplossing: hardere handhaving, of juist meer zorg en begeleiding?

Overlast aan de Schiekade

Een bewoner die met tegenzin zijn portiek binnenloopt, langs vuilnis dat uit gescheurde zakken steekt, langs iemand die daar ligt te slapen. Overlast waar weinig Rotterdammers op zitten te wachten en waar Leefbaar Rotterdam meerdere keren vragen over heeft gesteld aan het stadsbestuur. Want hoewel iedereen snapt dat achter dakloosheid vaak een diep persoonlijk drama schuilt, zijn het ook de bewoners en ondernemers in deze buurt die dagelijks met de gevolgen worden geconfronteerd. Slapen in onderdoorgangen, indringers in het complex, fietsenkelders die onbereikbaar raken, en een stoep die op ophaaldagen verandert in een zee van vuil.

Het is niet zo dat er niets gebeurt. De gemeente Rotterdam kwam in actie: er zijn schoonmaakploegen, handhavers en hulpverleners actief. En ja, bewoners waarderen die inzet – het maakt verschil. Maar de realiteit is hardnekkig. .

De situatie zou hebben geleid tot het vertrek van een ondernemer – een klap voor de levendigheid van de buurt. En dan is er nog het nabijgelegen hostel, waar volgens bewoners vele gasten voor onrust zorgen. Geluidsoverlast, drugsgebruik op straat, openlijk dealen. De troep blijft vaak liggen, ook omdat de vuilniswagens de andere kant van de straat verkiezen.

En alsof dat nog niet genoeg is, kloppen bewoners uit omliggende straten aan bij de politiek met hun eigen zorgen. Speeltuinen die gemeden worden, auto-inbraken, incidenten gelinkt aan verslaafde daklozen die zouden samenhangen met opvang via de Nico Adriaans Stichting. Wijkbewoners voelen zich machteloos, en sommigen vrezen dat het uit de hand loopt als de situatie zo blijft voortduren.

Het roept ongemakkelijke vragen op. Hoeveel kan een wijk dragen?

Wat is er nodig? Meer handhaving, betere communicatie met bewoners, schonere straten. Maar net zo belangrijk is de vraag: durft Rotterdam het aan om deze problemen bij de wortel aan te pakken? Want een dakloze weghalen uit een portiek is één ding. Perspectief bieden, vraagt meer.

Rotterdammers betrekken bij bezuinigingen?

De aankomende bezuinigingsrondes in Rotterdam komen niet uit de lucht vallen. Gemeenten door heel Nederland bereiden zich voor op het zogeheten ravijnjaar van 2026, wanneer de financiële bijdrage van het Rijk flink omlaag gaat. Ook Rotterdam staat voor moeilijke keuzes.

D66 las op 25 maart een artikel op NOS.nl waarin wordt uitgelegd hoe sommige gemeenten hun inwoners betrekken bij het bepalen van bezuinigingsmaatregelen. Niet alleen door hen te informeren, maar door ze ook daadwerkelijk invloed te geven. Die aanpak wekt interesse. Want als er dan toch gesneden moet worden, is het des te belangrijker dat Rotterdammers mee kunnen denken.

De partij wil van het stadsbestuur weten of Rotterdam eenzelfde koers overweegt. Worden inwoners al betrokken bij besluiten over bezuinigingen? En zo ja, hoe zorgt het college ervoor dat ook mensen die minder digitaal vaardig zijn of kwetsbaar zijn, gehoord worden?

Wat is geleerd van eerdere bezuinigingsrondes. Worden die inzichten nu meegenomen?

Huis staat 20 jaar leeg

Locatie: Elfstedenstraat in Sportdorp. Open Rotterdam kwam er begin deze week mee. Dat je als buurtbewoner hier niet blij van wordt, kunnen we ons indenken. Het is namelijk geen gezicht voor de straat als achterstallig onderhoud steeds meer zichtbaar wordt. Hoeveel van dergelijke huizen staan meer in Rotterdam te koop? De vragen zijn gesteld…

Ontwikkeling Rijnhaven: schetsen

​

De ontwikkeling van de Rijnhaven in Rotterdam heeft een belangrijke stap voorwaarts gezet. Recent heeft het stadsbestuur de ontwerpen goedgekeurd voor de nieuwe parken die in dit gebied zullen verrijzen.

Deze goedkeuring omvat zowel het definitieve ontwerp voor het landpark als het voorlopige ontwerp voor de uitbreiding van het drijvende park bij de Wilhelminapier. Het landpark wordt een groene oase waar Rotterdammers kunnen ontspannen, sporten, spelen en genieten van evenementen. De aanleg start naar verwachting medio 2027, zodra de demping en consolidatie van de Rijnhaven zijn afgerond. De paden, het strandje en andere structuren zullen in 2028 gereed zijn, waarna het park wordt opengesteld voor het publiek. De beplanting volgt ongeveer een jaar later, zodra de bodem voldoende is gerijpt. ​

Het drijvende park bij de Wilhelminapier, waarvan het eerste deel sinds de zomer van 2022 in gebruik is, wordt uitgebreid tot een lengte van 300 meter, doorlopend tot aan het Nieuwe Luxor Theater. De verwachting is dat het definitieve ontwerp medio 2026 klaar is, waarna de aanleg nog voor het einde van dat jaar van start gaat. Als alles volgens planning verloopt, is dit deel van het park eind 2027 gereed voor gebruik. ​

Aan de Katendrechtse zijde krijgt het drijvende park een eigen karakter. De eerste schetsen zijn gemaakt en de gemeente nodigt bewoners uit om mee te denken over de invulling. In juni worden in de Rijnhavenkeet inloopdagen georganiseerd, waar ideeën kunnen worden ingebracht voor het Programma van Eisen. Het doel is om voor het einde van 2025 het voorlopige ontwerp voor dit park vast te stellen.

Deze ontwikkelingen maken deel uit van een groter plan om van de Rijnhaven een nieuw stuk stadscentrum te maken, met ruimte voor maximaal 3.000 woningen die allemaal grenzen aan het nieuw aan te leggen park. De woningen variëren van sociale huur tot middeldure huur- en koopwoningen, en dure koopwoningen. Daarnaast komen er voorzieningen zoals winkels, horeca en culturele instellingen, waardoor de Rijnhaven een levendig en groen gebied wordt voor alle Rotterdammers.

Wat vindt u van deze plannen voor de Rijnhaven? Heeft u ideeën of suggesties voor de invulling van de parken? De gemeente nodigt bewoners uit om mee te denken en bij te dragen aan de toekomst van dit gebied.

Met KINO gaat het gewoon goed

Op Open Rotterdam kwamen we een bericht tegen over KINO in Rotterdam. Een plek waar de Rotterdammer film kan kijken en, zo lezen we, de kijker een complete avond wordt geprobeerd te bieden. En dat schijnt best goedte gaan. Geen betaalde reclame, maar mocht u nou binnenkort eens naar de bioscoop willen…

Hoeveel Rotterdammers hebben inmiddels een noodpakket?

Stroom die uitvalt, water dat niet meer uit de kraan komt, of internet dat ineens onbereikbaar is: het klinkt als iets uit een rampenfilm, maar volgens de Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond is het scenario realistischer dan we denken. En dus deed de directeur een oproep: wees voorbereid. Ook NAVO-topman Mark Rutte benadrukte onlangs hoe belangrijk het is om thuis een noodpakket klaar te hebben.

Rotterdam pakt dat signaal serieus op. Met haar strategische ligging en wereldhaven loopt de stad mogelijk extra risico bij een crisis of conflict. D66 vroeg het college hoe we ervoor zorgen dat álle Rotterdammers zich kunnen voorbereiden op noodsituaties – niet alleen wie het kan betalen. Want een compleet noodpakket kost al snel 140 euro per persoon.

De gemeente erkent dat dit bedrag voor veel mensen een flinke drempel is. Er wordt daarom samen met partijen als het Rode Kruis, de Voedselbank en welzijnsorganisaties gekeken naar oplossingen. Ook worden wijkbewoners via de ‘reizende rampzalige supermarkt’ op markten en bijeenkomsten op ludieke wijze geïnformeerd over wat er in zo’n pakket moet zitten.

Daarnaast verwijst de gemeente naar bestaande platforms zoals www.denkvooruit.nl van de Rijksoverheid en www.rijnmondveilig.nl, waar uitgebreide informatie staat over wat je nodig hebt bij stroomuitval of watertekort. Voor mensen die minder digitaal vaardig zijn, wordt gewerkt aan een gemeentelijke pagina en worden er flyers en workshops ontwikkeld. In april en mei start bovendien een pilot in Rotterdamse wijken, waarbij bewoners actief meedenken over hun rol tijdens een crisis.

De boodschap is duidelijk: voorbereiding is geen luxe, maar noodzaak. De gemeente belooft te zoeken naar manieren waarop iedereen kan meedoen – ook de Rotterdammers met een smalle beurs. Maar misschien is het ook een moment voor zelfreflectie?

Slimme robot bij de Rotterdamse rechtbank

Wat als een deel van het vonnis in een strafzaak straks niet meer door een mens, maar door een computer wordt geschreven?

Bij de Rechtbank Rotterdam is dat scenario geen sciencefiction meer, maar realiteit. In een proefproject wordt kunstmatige intelligentie ingezet als schrijfhulp bij het opstellen van strafvonnissen. Niet om te beslissen over schuld of straf – dat blijft het domein van de rechter – maar om de standaardonderdelen sneller, consistenter en efficiënter te verwerken.

De AI haalt informatie uit eerdere zaken en voegt op basis daarvan suggesties toe, die de rechter kan gebruiken of negeren. De bedoeling: minder administratieve druk, meer ruimte voor inhoudelijk denkwerk. Een digitale griffier dus, die met één klik helpt structureren.

Toch schuurt het ergens. Want waar ligt de grens tussen hulp en invloed? En blijft de menselijke maat wel overeind als een vonnis deels voortkomt uit algoritmisch redeneren? In een tijd waarin vertrouwen in de rechtspraak niet vanzelfsprekend is, kan zo’n technische ingreep bij sommige mensen zorgen oproepen.

Anderen zien vooral kansen: minder werkdruk, snellere procedures, en een rechtspraak die met haar tijd meegaat. Maar stel je voor dat jij daar zit, tegenover de rechter – wil je dan dat ook een stukje software meepraat in jouw oordeel?

Wat vind jij: slimme zet of een stap te ver?

Zorgkosten voor huisdier hoog en dan…

In korte tijd stierven er in de regio Rotterdam vijf honden door verwaarlozing waarbij de oorzaak soms mede wordt veroorzaakt doordat baasjes simpelweg de zorgkosten niet meer kunnen dragen. Zie onder andere deze gevallen in februari... De Partij voor de Dieren wil dat de gemeente alsnog onderzoekt of er een soort ‘Rotterdampolis’ voor huisdieren kan komen – een verzekering voor mensen met een kleine beurs.

Het college ziet dat niet zitten: huisdieren zijn een privékeuze, en een collectieve verzekering zou te complex en onvoorspelbaar zijn. Wel wijst de gemeente op bestaande hulp, zoals de Dierenvoedselbanken het AOW– en Jeugdtegoed dat ook bij de dierenarts besteed mag worden. Ondertussen blijft het wringen: in een stad waar armoede voor Rotterdammers soms de realiteit is, gaan jonge dieren soms dood… simpelweg omdat zorg onbetaalbaar is.

Meldpunt Zorgen Om Een Ander

In februari werd bekend dat in Amsterdam een centraal meldpunt voor gevaarlijk verward gedrag werd geopend. Een prima initiatief, waarover vragen werden gesteld aan het college. Zou zoiets ook niet voor Rotterdam een oplossing zijn. De VVD wilde die vragen stellen, maar kwam erachter dat in Rotterdam al het meldpunt “Zorgen Om Een Ander” bestaat.

Mogelijk heeft u er niet eerder van gehoord, dus bij deze.


Mag u raden hoeveel meldingen er per maandgemiddeld binnenkwamen in 2024?

ART Rotterdam: mens zijn

Wat maakt ons eigenlijk mens? Tijdens Art Rotterdam’s tentoonstelling ‘Prospects’ zoeken vier jonge kunstenaars dat tot op het bot uit – soms letterlijk. Zo komt Tara-Eva Kuijpers Wentink met een verzonnen orgaan dat stress reguleert, en laat Jesse Strikwerda ons zien hoe onze identiteit nooit echt af is. Ahn Sung Hwan combineert schattigheid met spierballen in zijn persoonlijke ode aan de Aziatische macho, terwijl Livia Ribichini ons confronteert met de machine in onszelf via bezemstelen-met-pruiken die eindeloos blijven vegen. Lees meer erover in de Volkskrant.

Update: Art Rotterdam (groter dan ooit?)

Rotterdam grijpt in bij overlast door deelvoertuigen

De gemeente Rotterdam gaat strenger handhaven op foutgeparkeerde deelvoertuigen, zoals fietsen, scooters en bakfietsen. Aanleiding is de groeiende overlast in de openbare ruimte: voertuigen die midden op het trottoir staan, uitgangen blokkeren of omvallen en zo voor onveilige situaties zorgen.

Om de overlast tegen te gaan, worden meer vaste parkeerplekken – zogeheten ‘hubs’– ingericht, en komt er duidelijke communicatie richting gebruikers. Tegelijkertijd blijft deelmobiliteit welkom in de stad, mits die op een ordentelijke manier gebruikt wordt.

De gemeente benadrukt dat het behouden van een toegankelijke en veilige buitenruimte voor álle Rotterdammers voorop staat.

Hoe veilig voelen vrouwen zich in openbare ruimte Rotteradm?

,

Veel jonge vrouwen voelen zich niet veilig in de openbare ruimte (zie ook deze info van Pointer), en dat komt niet alleen door gedrag van anderen — ook de inrichting van straten, pleinen en parken speelt een rol. GroenLinks Rotterdam vraagt het college daarom om stappen te zetten richting een vrouwvriendelijker stad.

Aanleiding is het besluit van de gemeente Amsterdam om de openbare ruimte voortaan primair in te richten vanuit het perspectief van jonge vrouwen. De gedachte daarachter is simpel: als je ruimte inricht voor jonge vrouwen, wordt het automatisch veiliger en prettiger voor álle gebruikers. Inrichting “voor iedereen” is vaak in de praktijk vooral gericht op mannen.

GroenLinks ziet vooral op Rotterdam-Zuid nog veel kansen. De partij vraagt het college onder meer of de Amsterdamse aanpak ook in Rotterdam toegepast kan worden, en of jonge vrouwen al betrokken worden bij het ontwerp van de buitenruimte — een toezegging die eerder werd gedaan, maar waarvan de uitwerking nog onduidelijk is. Misschien wordt daar de Tunnel of Spark mee bedoeld…

Hoe ervaar jij de openbare ruimte in Rotterdam? Wat zou er volgens jou moeten veranderen om de stad écht voor iedereen veilig te maken?

Invalide parkeerplaatsen zorgen voor parkeerdruk in Rotterdam

In meerdere Rotterdamse straten schijnt het aantal invalidenparkeerplaatsen opvallend hoog te zijn – en dat roept vragen op. De Rotterdamse VVD maakt zich zorgen over deze situatie en heeft het stadsbestuur nu opnieuw om opheldering gevraagd. Ondanks eerdere schriftelijke vragen en debatten lijkt er weinig veranderd, stelt de partij.

De VVD benadrukt dat parkeervoorzieningen voor mensen met een beperking essentieel zijn, maar vraagt zich af of er voldoende wordt gecontroleerd of deze plekken nog terecht worden gebruikt. Wat gebeurt er bijvoorbeeld bij verhuizing of overlijden van de vergunninghouder? En wordt er actief opgetreden tegen misbruik?

Ook wil de partij weten of sommige straten inmiddels niet uit balans raken: hoe eerlijk is het als reguliere parkeerplekken schaarser worden, terwijl sommige invalidenplekken structureel leeg blijven?

In een stad waar parkeerdruk oploopt en ruimte schaars is, raakt dit vraagstuk mogelijk meer Rotterdammers dan je denkt.

Herken jij dit in jouw buurt?

Je auto opladen in Rotterdam:

Stel je voor: je wilt graag groener rijden, maar woont in een flat zonder eigen oprit. In Rotterdam betekent dat simpelweg dat je je elektrische auto niet thuis mag opladen, en dus volledig bent aangewezen op publieke laadpalen. En die zijn een stuk duurder – tot bijna het dubbele van de stroomprijs thuis. Een gemiddelde Rotterdamse automobilist betaalt daardoor jaarlijks tussen de 675 en 1.125 euro méér, puur omdat hij geen eigen parkeerplek heeft.

De gemeente gaat later dit jaar de laadpalen opnieuw aanbesteden. Een mooi moment, vinden sommigen, om de tarieven eerlijker te maken – bijvoorbeeld door grootschalige energie-inkoop of dynamische prijzen die meebewegen met zon en wind. Want als we écht willen dat iedereen meedoet aan de energietransitie, dan moet elektrisch rijden niet alleen schoon, maar ook betaalbaar zijn. Wat vindt ú: zou de gemeente de stroom zelf moeten inkopen (stroomprijs volgens Independer hier) voor een beter prijskaartje?