De Rotterdamse VVD trekt aan de bel: het aantal Rotterdammers dat wordt doorverwezen naar het project Gers met Geld is flink afgenomen. En dat terwijl het project – een samenwerking van gro-up Buurtwerk en Kwadraad – juist bedoeld is om mensen te helpen financieel zelfstandig te worden. Wat is er aan de hand?
Het project is bedoeld als nazorg voor mensen die uit de schulden komen. Een soort financiële EHBO om te zorgen dat ze niet opnieuw kopje-onder gaan. De gemeente verwijst mensen via het Geldplein – een nieuw samenwerkingsverband van de vroegere KBR en de afdeling Grip op Geldzaken – door naar deze trainingen.
Sinds 2024 is er iets veranderd: waar voorheen automatisch werd doorverwezen na het accepteren van een schuldregeling, wordt nu eerst gekeken of de deelnemer er echt klaar voor is. Niet iedereen kan de training namelijk aan – stress, taalproblemen of andere belemmeringen speelden vaak parten. Door die strengere selectie is het aantal aanmeldingen flink gedaald, ondanks het feit dat Gers met Geld exclusief deze trajecten mag uitvoeren.
Heeft de reorganisatie iets te maken met de daling? De gemeente zegt van niet. De daling ligt volgens hen aan de aangepaste werkwijze, niet aan de fusie tot Geldplein. Toch vindt de VVD het opvallend. Want waar eerder honderden mensen instroomden, stond de teller medio april 2025 op slechts 240.
Alternatieven zijn er niet echt. Alleen Gers met Geld mag deze trajecten verzorgen, andere organisaties zijn uitgesloten. Wel kunnen mensen – als het nodig is – naar bijvoorbeeld taalcursussen of Budgetmaatjes 010 worden doorverwezen. Maar dat gebeurt pas ná een traject.
De gemeente houdt met steekproeven in de gaten of klantregisseurs wel goed doorverwijzen. En klanttevredenheid wordt gemeten via KTO’s – vragenlijsten aan het einde én een half jaar ná het traject. Maar een volledige evaluatie van de reorganisatie? Die komt er (voorlopig) niet. Wel wordt later het contract met Gers met Geld onder de loep genomen.
Volgens de gemeente komt er in mei een rapport over armoede en schulden, met daarin ook cijfers over de instroom en resultaten. De VVD wil dat die cijfers structureel inzicht geven in hoeveel mensen succesvol doorstromen – en wie uiteindelijk echt financieel zelfstandig blijven.
Het streven naar betere aansluiting klinkt logisch, maar de daling in doorverwijzingen roept vragen op.
Ps: mocht u iemand kennen met geldzorgen…
In Nederland zijn er honderden opvangplekken te weinig voor slachtoffers van huiselijk geweld. In plaats van de 1.800 plekken die volgens het Verdrag van Istanbul nodig zijn, hebben we er slechts 1.000.
Leefbaar Rotterdam stelde vragen aan het college. Want ondanks de inzet van de stad – waar huiselijk geweld hoog op de agenda staat – maken ze zich zorgen. Hotels en vakantieparken worden steeds vaker ingezet als noodoplossing. Doorstroming stokt, omdat slachtoffers moeilijk aan een sociale huurwoning of passende zorg komen.
Meer bewustzijn en minder taboe zorgen ervoor dat meer mensen hulp zoeken. Dat is goed, maar het systeem loopt vast. Voldoet Rotterdam nog aan de normen? En kunnen we in gesprek met woningcorporaties om noodwoningen beschikbaar te houden?
Het menselijke gezicht van de zorg verdwijnt steeds verder uit beeld, zo blijkt uit het verhaal van hospice De Vier Vogels in Rotterdam. Na ruim twintig jaar moeten zij de deuren sluiten. Niet vanwege gebrek aan behoefte —de wachtlijsten groeien — maar vanwege een financiële aderlating opgelegd door zorgverzekeraar Zilveren Kruis. De vergoeding voor verpleegkundige zorg werd fors verlaagd.
Verspreid door het land dreigen tientallen hospices te bezwijken onder de druk van kostenbesparing. Precies op het moment dat de vergrijzing toeneemt en de nood aan palliatieve zorg groeit, worden instellingen die zorg bieden in de laatste levensfase financieel uitgekleed.
Koepelorganisatie VPTZ luidt terecht de noodklok. De bezuinigingen raken niet alleen instellingen, maar bovenal mensen. De dagen voor het sterven vragen om rust, waardigheid en nabijheid — precies wat hospices mogelijk maken. Bezuinigingen gaan daarbij niet helpen.
Staatssecretaris Vicky Maeijer zegt in gesprek te zijn met de sector. Dat is een begin, maar is het genoeg?
Stroom die uitvalt, water dat niet meer uit de kraan komt, of internet dat ineens onbereikbaar is: het klinkt als iets uit een rampenfilm, maar volgens de Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond is het scenario realistischer dan we denken. En dus deed de directeur een oproep: wees voorbereid. Ook NAVO-topman Mark Rutte benadrukte onlangs hoe belangrijk het is om thuis een noodpakket klaar te hebben.
Rotterdam pakt dat signaal serieus op. Met haar strategische ligging en wereldhaven loopt de stad mogelijk extra risico bij een crisis of conflict. D66 vroeg het college hoe we ervoor zorgen dat álle Rotterdammers zich kunnen voorbereiden op noodsituaties – niet alleen wie het kan betalen. Want een compleet noodpakket kost al snel 140 euro per persoon.
De gemeente erkent dat dit bedrag voor veel mensen een flinke drempel is. Er wordt daarom samen met partijen als het Rode Kruis, de Voedselbank en welzijnsorganisaties gekeken naar oplossingen. Ook worden wijkbewoners via de ‘reizende rampzalige supermarkt’ op markten en bijeenkomsten op ludieke wijze geïnformeerd over wat er in zo’n pakket moet zitten.
Daarnaast verwijst de gemeente naar bestaande platforms zoals www.denkvooruit.nl van de Rijksoverheid en www.rijnmondveilig.nl, waar uitgebreide informatie staat over wat je nodig hebt bij stroomuitval of watertekort. Voor mensen die minder digitaal vaardig zijn, wordt gewerkt aan een gemeentelijke pagina en worden er flyers en workshops ontwikkeld. In april en mei start bovendien een pilot in Rotterdamse wijken, waarbij bewoners actief meedenken over hun rol tijdens een crisis.
De boodschap is duidelijk: voorbereiding is geen luxe, maar noodzaak. De gemeente belooft te zoeken naar manieren waarop iedereen kan meedoen – ook de Rotterdammers met een smalle beurs. Maar misschien is het ook een moment voor zelfreflectie?
In februari werd bekend dat in Amsterdam een centraal meldpunt voor gevaarlijk verward gedrag werd geopend. Een prima initiatief, waarover vragen werden gesteld aan het college. Zou zoiets ook niet voor Rotterdam een oplossing zijn. De VVD wilde die vragen stellen, maar kwam erachter dat in Rotterdam al het meldpunt “Zorgen Om Een Ander” bestaat.
Mogelijk heeft u er niet eerder van gehoord, dus bij deze.
Mag u raden hoeveel meldingen er per maandgemiddeld binnenkwamen in 2024?
