Locatie: Elfstedenstraat in Sportdorp. Open Rotterdam kwam er begin deze week mee. Dat je als buurtbewoner hier niet blij van wordt, kunnen we ons indenken. Het is namelijk geen gezicht voor de straat als achterstallig onderhoud steeds meer zichtbaar wordt. Hoeveel van dergelijke huizen staan meer in Rotterdam te koop? De vragen zijn gesteld…
De ontwikkeling van de Rijnhaven in Rotterdam heeft een belangrijke stap voorwaarts gezet. Recent heeft het stadsbestuur de ontwerpen goedgekeurd voor de nieuwe parken die in dit gebied zullen verrijzen.
Deze goedkeuring omvat zowel het definitieve ontwerp voor het landpark als het voorlopige ontwerp voor de uitbreiding van het drijvende park bij de Wilhelminapier. Het landpark wordt een groene oase waar Rotterdammers kunnen ontspannen, sporten, spelen en genieten van evenementen. De aanleg start naar verwachting medio 2027, zodra de demping en consolidatie van de Rijnhaven zijn afgerond. De paden, het strandje en andere structuren zullen in 2028 gereed zijn, waarna het park wordt opengesteld voor het publiek. De beplanting volgt ongeveer een jaar later, zodra de bodem voldoende is gerijpt.
Het drijvende park bij de Wilhelminapier, waarvan het eerste deel sinds de zomer van 2022 in gebruik is, wordt uitgebreid tot een lengte van 300 meter, doorlopend tot aan het Nieuwe Luxor Theater. De verwachting is dat het definitieve ontwerp medio 2026 klaar is, waarna de aanleg nog voor het einde van dat jaar van start gaat. Als alles volgens planning verloopt, is dit deel van het park eind 2027 gereed voor gebruik.
Aan de Katendrechtse zijde krijgt het drijvende park een eigen karakter. De eerste schetsen zijn gemaakt en de gemeente nodigt bewoners uit om mee te denken over de invulling. In juni worden in de Rijnhavenkeet inloopdagen georganiseerd, waar ideeën kunnen worden ingebracht voor het Programma van Eisen. Het doel is om voor het einde van 2025 het voorlopige ontwerp voor dit park vast te stellen.
Deze ontwikkelingen maken deel uit van een groter plan om van de Rijnhaven een nieuw stuk stadscentrum te maken, met ruimte voor maximaal 3.000 woningen die allemaal grenzen aan het nieuw aan te leggen park. De woningen variëren van sociale huur tot middeldure huur- en koopwoningen, en dure koopwoningen. Daarnaast komen er voorzieningen zoals winkels, horeca en culturele instellingen, waardoor de Rijnhaven een levendig en groen gebied wordt voor alle Rotterdammers.
Wat vindt u van deze plannen voor de Rijnhaven? Heeft u ideeën of suggesties voor de invulling van de parken? De gemeente nodigt bewoners uit om mee te denken en bij te dragen aan de toekomst van dit gebied.
Aan de Coolsingel 93 wordt een pand verbouwd. C93 zoals het project ook wel heet, moet ervoor zorgen dat het voormalig bankgebouw Paris-proof wordt. Oplevering zal volgend jaar zijn. September 2026 lezen we hier.
Veel jonge vrouwen voelen zich niet veilig in de openbare ruimte (zie ook deze info van Pointer), en dat komt niet alleen door gedrag van anderen — ook de inrichting van straten, pleinen en parken speelt een rol. GroenLinks Rotterdam vraagt het college daarom om stappen te zetten richting een vrouwvriendelijker stad.
Aanleiding is het besluit van de gemeente Amsterdam om de openbare ruimte voortaan primair in te richten vanuit het perspectief van jonge vrouwen. De gedachte daarachter is simpel: als je ruimte inricht voor jonge vrouwen, wordt het automatisch veiliger en prettiger voor álle gebruikers. Inrichting “voor iedereen” is vaak in de praktijk vooral gericht op mannen.
GroenLinks ziet vooral op Rotterdam-Zuid nog veel kansen. De partij vraagt het college onder meer of de Amsterdamse aanpak ook in Rotterdam toegepast kan worden, en of jonge vrouwen al betrokken worden bij het ontwerp van de buitenruimte — een toezegging die eerder werd gedaan, maar waarvan de uitwerking nog onduidelijk is. Misschien wordt daar de Tunnel of Spark mee bedoeld…
Hoe ervaar jij de openbare ruimte in Rotterdam? Wat zou er volgens jou moeten veranderen om de stad écht voor iedereen veilig te maken?
Wat zou jij doen als je door een explosie je huis verliest en vervolgens hoort dat je mogelijk nooit meer kunt terugkeren? Die vraag houdt bewoners van de Allard Piersonstraat in Rotterdam al maanden bezig. Na een explosie en brand in september 2024 zijn 14 woningen zwaar beschadigd geraakt. Maar wat begon als noodsituatie voor een deel van de straat, heeft nu gevolgen voor een heel woonblok van 65 woningen.
De SP stelde op 3 januari 2025 schriftelijke vragen aan het college, namens ongeruste bewoners. De zorgen? Geen duidelijke communicatie, weinig inspraak, onveilige portiekdeuren en onvoldoende hulp na de brand.
Woonstad, de betrokken woningcorporatie, wil het hele getroffen blok versneld renoveren. De reden: structurele problemen zoals optrekkend vocht, slechte isolatie en oude installaties. Maar veel bewoners zeggen verrast te zijn door de plannen en dachten dat alleen de verbrande woningen zouden worden aangepakt. Ze vragen zich af: waarom nu ineens het hele blok, zonder dat wij hierover mochten meedenken?
De gemeente geeft aan dat Woonstad al vóór de brand bezig was met plannen voor grootschalig onderhoud, maar dat de explosie alles in een stroomversnelling bracht. Toch erkent het college dat bewoners deze plotselinge ontwikkeling als ingrijpend ervaren. Inmiddels mogen zij meedenken over het renovatieplan dat nu wordt ontwikkeld, in samenwerking met een architect.
Wat als je weet dat je voordeur makkelijk ingetrapt kan worden? Bewoners melden al jaren dat de portiekdeuren niet voldoen aan de veiligheidsnormen. De gemeente zegt dat Woonstad hierover slechts één melding had vóór de explosie en dat er geen direct verband is vastgesteld. Tegelijk is veiligheid in de straat wel serieus genomen: er is extra verlichting geplaatst, cameratoezicht ingezet en er zijn straatinitiatieven gestart om de leefbaarheid te vergroten.
Toch blijft de vraag: is dat genoeg als bewoners zich al lange tijd onveilig voelen?
Volgens de SP voelen veel bewoners zich in de steek gelaten. Ze zouden informatie pas via de krant krijgen, en de beloofde hulp kwam volgens sommigen pas na herhaald aandringen. De gemeente somt in haar antwoord allerlei acties op: hulp van het wijkteam, inzet van Wmo Radar, ondersteuning bij verzekeringskwesties en het regelen van noodopvang. In totaal kregen zes huishoudens hulp, drie daarvan nog steeds.
Maar dan rijst de vraag: is dat alles? En hoe goed is die hulp echt geregeld voor mensen die getraumatiseerd zijn of geen netwerk hebben?
Een rode draad in de zorgen van bewoners is zeggenschap. Wanneer een woningcorporatie en gemeente besluiten nemen over jouw woonplek, hoe zorg je dan dat je stem gehoord wordt? En hoe voorkom je dat een ramp als een explosie leidt tot meer onzekerheid in plaats van herstel?
Het college stelt dat bewoners nu betrokken worden bij het verdere renovatieproces, en dat de deur naar terugkeer open blijft. Maar de tijd zal moeten uitwijzen of dat vertrouwen wederzijds is.Moet bij ingrijpende renovaties altijd eerst overleg met bewoners plaatsvinden, ook in crisissituaties? En is de nazorg in zulke gevallen voldoende, of moet het anders.