Een paar weken geleden maakte de bibliotheek in Rotterdam bekend, dat het gaat werken met een gratis abonnement voor Rotterdammers. Startdatum 1 mei. Op die manier moeten alle Rotterdammers de gelegenheidkrijgen kennis tot zich te nemen en dat is toch een prima plan?
Op de radio hoorden we dit fragment; hoe wordt dat precies betaald?
Daar kunnen toch wel een paar containers bij?
Een bewoner die met tegenzin zijn portiek binnenloopt, langs vuilnis dat uit gescheurde zakken steekt, langs iemand die daar ligt te slapen. Overlast waar weinig Rotterdammers op zitten te wachten en waar Leefbaar Rotterdam meerdere keren vragen over heeft gesteld aan het stadsbestuur. Want hoewel iedereen snapt dat achter dakloosheid vaak een diep persoonlijk drama schuilt, zijn het ook de bewoners en ondernemers in deze buurt die dagelijks met de gevolgen worden geconfronteerd. Slapen in onderdoorgangen, indringers in het complex, fietsenkelders die onbereikbaar raken, en een stoep die op ophaaldagen verandert in een zee van vuil.
Het is niet zo dat er niets gebeurt. De gemeente Rotterdam kwam in actie: er zijn schoonmaakploegen, handhavers en hulpverleners actief. En ja, bewoners waarderen die inzet – het maakt verschil. Maar de realiteit is hardnekkig. .
De situatie zou hebben geleid tot het vertrek van een ondernemer – een klap voor de levendigheid van de buurt. En dan is er nog het nabijgelegen hostel, waar volgens bewoners vele gasten voor onrust zorgen. Geluidsoverlast, drugsgebruik op straat, openlijk dealen. De troep blijft vaak liggen, ook omdat de vuilniswagens de andere kant van de straat verkiezen.
En alsof dat nog niet genoeg is, kloppen bewoners uit omliggende straten aan bij de politiek met hun eigen zorgen. Speeltuinen die gemeden worden, auto-inbraken, incidenten gelinkt aan verslaafde daklozen die zouden samenhangen met opvang via de Nico Adriaans Stichting. Wijkbewoners voelen zich machteloos, en sommigen vrezen dat het uit de hand loopt als de situatie zo blijft voortduren.
Het roept ongemakkelijke vragen op. Hoeveel kan een wijk dragen?
Wat is er nodig? Meer handhaving, betere communicatie met bewoners, schonere straten. Maar net zo belangrijk is de vraag: durft Rotterdam het aan om deze problemen bij de wortel aan te pakken? Want een dakloze weghalen uit een portiek is één ding. Perspectief bieden, vraagt meer.
De aankomende bezuinigingsrondes in Rotterdam komen niet uit de lucht vallen. Gemeenten door heel Nederland bereiden zich voor op het zogeheten ravijnjaar van 2026, wanneer de financiële bijdrage van het Rijk flink omlaag gaat. Ook Rotterdam staat voor moeilijke keuzes.
D66 las op 25 maart een artikel op NOS.nl waarin wordt uitgelegd hoe sommige gemeenten hun inwoners betrekken bij het bepalen van bezuinigingsmaatregelen. Niet alleen door hen te informeren, maar door ze ook daadwerkelijk invloed te geven. Die aanpak wekt interesse. Want als er dan toch gesneden moet worden, is het des te belangrijker dat Rotterdammers mee kunnen denken.
De partij wil van het stadsbestuur weten of Rotterdam eenzelfde koers overweegt. Worden inwoners al betrokken bij besluiten over bezuinigingen? En zo ja, hoe zorgt het college ervoor dat ook mensen die minder digitaal vaardig zijn of kwetsbaar zijn, gehoord worden?
Wat is geleerd van eerdere bezuinigingsrondes. Worden die inzichten nu meegenomen?
In korte tijd stierven er in de regio Rotterdam vijf honden door verwaarlozing waarbij de oorzaak soms mede wordt veroorzaakt doordat baasjes simpelweg de zorgkosten niet meer kunnen dragen. Zie onder andere deze gevallen in februari... De Partij voor de Dieren wil dat de gemeente alsnog onderzoekt of er een soort ‘Rotterdampolis’ voor huisdieren kan komen – een verzekering voor mensen met een kleine beurs.
Het college ziet dat niet zitten: huisdieren zijn een privékeuze, en een collectieve verzekering zou te complex en onvoorspelbaar zijn. Wel wijst de gemeente op bestaande hulp, zoals de Dierenvoedselbanken het AOW– en Jeugdtegoed dat ook bij de dierenarts besteed mag worden. Ondertussen blijft het wringen: in een stad waar armoede voor Rotterdammers soms de realiteit is, gaan jonge dieren soms dood… simpelweg omdat zorg onbetaalbaar is.
De gemeente Rotterdam gaat strenger handhaven op foutgeparkeerde deelvoertuigen, zoals fietsen, scooters en bakfietsen. Aanleiding is de groeiende overlast in de openbare ruimte: voertuigen die midden op het trottoir staan, uitgangen blokkeren of omvallen en zo voor onveilige situaties zorgen.
Om de overlast tegen te gaan, worden meer vaste parkeerplekken – zogeheten ‘hubs’– ingericht, en komt er duidelijke communicatie richting gebruikers. Tegelijkertijd blijft deelmobiliteit welkom in de stad, mits die op een ordentelijke manier gebruikt wordt.
De gemeente benadrukt dat het behouden van een toegankelijke en veilige buitenruimte voor álle Rotterdammers voorop staat.