Vandaag las ik het vonnis over een tragisch incident bij de Spaanse Brug in Rotterdam. Gebeurde in januari 2024. Een 82-jarige man werd op klaarlichte dag op straat doodgestoken. Op het verkeerde moment kwam hij de verkeerde persoon tegen. De dader? Een dakloze man, verward, uitgeput, ziek.
De rechtbank besloot hem niet te vervolgen. Geen straf, geen tbs, zelfs geen gedwongen behandeling. Waarom? Omdat hij volledig ontoerekeningsvatbaar was. Hij verkeerde in een tijdelijke psychose, veroorzaakt door een cocktail van epilepsie, hersenletsel, alcoholverslaving en onderkoeling. Hij had net een aanval gehad, was op straat beland, en had dagen niet geslapen of gegeten. Een cocktail voor een crisis. Maar verklaart dat ook zijn daden?
Hoe kijkt u daarnaar? Vindt u dat recht is gedaan? Of voelt het alsof iemand ermee wegkomt? Volgens deskundigen is deze man inmiddels weer helder. In een rustige omgeving, zonder alcohol en met rust, verdween de psychose. De rechtbank zegt dat hij daarom geen behandeling nodig heeft. Maar kunnen we daar echt zeker van zijn?
En dan de nabestaanden. Hoe verzoen je je met zo’n uitkomst als jouw vader, opa, vriend zomaar uit het leven is gerukt? Het is een zaak die schuurt en wringt. Waar eindigt schuld, en waar begint mededogen?