Invalide parkeerplaatsen zorgen voor parkeerdruk in Rotterdam

In meerdere Rotterdamse straten schijnt het aantal invalidenparkeerplaatsen opvallend hoog te zijn – en dat roept vragen op. De Rotterdamse VVD maakt zich zorgen over deze situatie en heeft het stadsbestuur nu opnieuw om opheldering gevraagd. Ondanks eerdere schriftelijke vragen en debatten lijkt er weinig veranderd, stelt de partij.

De VVD benadrukt dat parkeervoorzieningen voor mensen met een beperking essentieel zijn, maar vraagt zich af of er voldoende wordt gecontroleerd of deze plekken nog terecht worden gebruikt. Wat gebeurt er bijvoorbeeld bij verhuizing of overlijden van de vergunninghouder? En wordt er actief opgetreden tegen misbruik?

Ook wil de partij weten of sommige straten inmiddels niet uit balans raken: hoe eerlijk is het als reguliere parkeerplekken schaarser worden, terwijl sommige invalidenplekken structureel leeg blijven?

In een stad waar parkeerdruk oploopt en ruimte schaars is, raakt dit vraagstuk mogelijk meer Rotterdammers dan je denkt.

Herken jij dit in jouw buurt?

Geschenkenregister Rotterdam: transparantie of vergetelheid?

Wist jij dat Rotterdamse leden van het College verplicht zijn om elk geschenk vanaf €75 dat zij in functie ontvangen, te melden én af te staan aan de gemeente? De Gedragscode Rotterdamse bestuurders 2022 schrijft het zwart op wit voor. En die geschenken? Die zouden elk kwartaal keurig in een openbaar register op de gemeentelijke website verschijnen. Tenminste… dat is de bedoeling.

Maar wie het register onlangs bekeek, kwam bedrogen uit: de laatste update dateerde van het eerste kwartaal van 2022. Sindsdien ontbrak de registratie en transparantie.

De gemeente bevestigt inmiddels dat er wel degelijk geschenken zijn geregistreerd, maar dat door een interne omissie de gegevens niet zijn gepubliceerd. Een menselijke fout dus, maar wel een die raakt aan iets fundamenteels: vertrouwen in het bestuur.


De gemeente belooft beterschap: het register zal met terugwerkende kracht worden bijgewerkt en voortaan weer elk kwartaal worden geüpdatet. De registraties vóór februari 2022? Die bestaan simpelweg niet – toen was openbaarmaking nog geen vereiste.

Benieuwd naar het register?

Als ‘geweldsinfluencers’ Rotterdamse jongeren benaderen..

De online werving van jongeren door georganiseerde misdaad neemt alarmerende vormen aan. Europol waarschuwt in haar nieuwste dreigingsbeeld voor een trend waarbij criminelen via sociale media jongeren rekruteren voor extreem geweld, zoals moord. Deze jongeren, soms pas 14 of 15 jaar oud, worden bewust ingezet als ‘wegwerpartikelen’: zij lopen grote risico’s terwijl de anonieme opdrachtgevers buiten schot blijven. Lees daarover hier meer…

Hoe komen deze jongeren in dat circuit terecht? Het begint vaak subtiel: een berichtje, een compliment, een uitnodiging. Maar voor ze het weten worden ze onderdeel van een wereld waarin ze zware delicten plegen – en dat ook nog eens filmen in een ‘influencerstijl’. Deze gewelddadige video’s worden op sociale media geplaatst en trekken weer nieuwe geïnteresseerden aan. Een zelfversterkend systeem dat moeilijk te doorbreken is.

De Rotterdamse VVD luidt de noodklok. De partij wil van het stadsbestuur en de politie weten hoeveel jongeren jaarlijks in Rotterdam via sociale media worden geronseld. Hoe vaak worden deze jongeren daadwerkelijk ingezet voor misdaden? En vooral: wat gebeurt er met hen daarna? Worden de achterliggende opdrachtgevers – vaak onzichtbaar en ongrijpbaar – ook aangepakt?

Wat gebeurt er nu al aan preventie? Er zijn voorlichtingen op scholen over geldezels en digitale fraude. Maar is dat voldoende voor deze nieuwe, gewelddadige vorm van ronselen? En zijn er verbanden met andere criminele netwerken, zoals die rond seksuele uitbuiting of drugsuithalers?

De partij vraagt bovendien aandacht voor de rol van privacywetgeving. In hoeverre belemmert die het identificeren van de criminele aanstichters achter deze socialmediakanalen? En zouden we, net als bij andere vormen van digitale misdaad, niet wettelijk moeten ingrijpen? Moet het uploaden van geweldsfilmpjes strafbaar worden, zoals ook het uploaden van filmpjes van gewonden door andere partijen aan de kaak wordt gesteld?

De VVD pleit voor landelijke actie. Want hoewel jongeren verantwoordelijk zijn voor hun daden, beseffen zij vaak onvoldoende de consequenties. Wat als jouw kind de volgende is die in deze val trapt? Wie beschermt hen tegen deze nieuwe, digitale vorm van georganiseerde misdaad? ronselen actief te bestrijden.

DIE ENE SIMPELE VRAAG: “WAT HEB JIJ GEZIEN IN 010?”

 

 

 

Deze week Art Rotterdam inAhoy

Art Rotterdam slaat dit jaar een nieuwe weg in — letterlijk. De beurs verhuist van het Van Nelle-terrein naar Rotterdam Ahoy (28-30 maart), en dat belooft veel meer dan alleen extra vierkante meters. Beursdirecteur Fons Hof heeft het over een totaalbeleving, dus benieuwd naar uw ervaringen straks.

Ahoy biedt ruimte aan oude bekenden zoals Sculpture Park en Projections, maar ook aan de altijd inspirerende Prospects-sectie voor jong talent. Nieuw dit jaar is de New Art Section, gecureerd door Övül Ö. Durmuşoğlu. Zij brengt internationale galerieën samen die ieder één kunstenaar presenteren — kunstenaars die experimenteren met vorm, taal en identiteit. Denk aan feministische geluiden, digitale werelden en onverwachte materialen.

Benieuwd of deze nieuwe opzet Rotterdam een succes wordt. Ga jij kijken?

Black Lives Matter boodschap in Rotterdam?

Onder druk van Republikeinse politici is in de Amerikaanse hoofdstad Washington de iconische straattekst Black Lives Matter tegenover het Witte Huis verwijderd. De schildering werd in 2020 aangebracht na wereldwijde protesten tegen racisme, waaronder ook in Rotterdam. De plek werd sindsdien bekend als Black Lives Matter Plaza.

De recente verwijdering van deze boodschap leidt nu tot politieke actie in Rotterdam. Verschillende fracties hebben het stadsbestuur schriftelijke vragen gesteld, waarin zij pleiten voor een permanente en zichtbare BLM-boodschap in Rotterdam. Zij wijzen op het belang van inclusiviteit, herdenking en gelijke behandeling, zoals vastgelegd in het coalitieakkoord Eén Stad.

Met name de Erasmusbrug wordt genoemd als logische locatie, omdat daar in 2020 duizenden mensen demonstreerden tegen racisme (compilatie Open Rotterdam). De fracties vragen het college of het bereid is om op of rond deze plek een blijvende verwijzing naar Black Lives Matter aan te brengen.

Ook willen zij weten hoe het college zich dit jaar actief inzet tegen anti-zwartracisme, een kernpunt binnen de BLM-beweging.

Bewoners Allard Piersonstraat bezorgd over toekomst na explosie: “Komen we nog terug?”

,

Wat zou jij doen als je door een explosie je huis verliest en vervolgens hoort dat je mogelijk nooit meer kunt terugkeren? Die vraag houdt bewoners van de Allard Piersonstraat in Rotterdam al maanden bezig. Na een explosie en brand in september 2024 zijn 14 woningen zwaar beschadigd geraakt. Maar wat begon als noodsituatie voor een deel van de straat, heeft nu gevolgen voor een heel woonblok van 65 woningen.

De SP stelde op 3 januari 2025 schriftelijke vragen aan het college, namens ongeruste bewoners. De zorgen? Geen duidelijke communicatie, weinig inspraak, onveilige portiekdeuren en onvoldoende hulp na de brand.

Woonstad, de betrokken woningcorporatie, wil het hele getroffen blok versneld renoveren. De reden: structurele problemen zoals optrekkend vocht, slechte isolatie en oude installaties. Maar veel bewoners zeggen verrast te zijn door de plannen en dachten dat alleen de verbrande woningen zouden worden aangepakt. Ze vragen zich af: waarom nu ineens het hele blok, zonder dat wij hierover mochten meedenken?

De gemeente geeft aan dat Woonstad al vóór de brand bezig was met plannen voor grootschalig onderhoud, maar dat de explosie alles in een stroomversnelling bracht. Toch erkent het college dat bewoners deze plotselinge ontwikkeling als ingrijpend ervaren. Inmiddels mogen zij meedenken over het renovatieplan dat nu wordt ontwikkeld, in samenwerking met een architect.

Wat als je weet dat je voordeur makkelijk ingetrapt kan worden? Bewoners melden al jaren dat de portiekdeuren niet voldoen aan de veiligheidsnormen. De gemeente zegt dat Woonstad hierover slechts één melding had vóór de explosie en dat er geen direct verband is vastgesteld. Tegelijk is veiligheid in de straat wel serieus genomen: er is extra verlichting geplaatst, cameratoezicht ingezet en er zijn straatinitiatieven gestart om de leefbaarheid te vergroten.

Toch blijft de vraag: is dat genoeg als bewoners zich al lange tijd onveilig voelen?

Volgens de SP voelen veel bewoners zich in de steek gelaten. Ze zouden informatie pas via de krant krijgen, en de beloofde hulp kwam volgens sommigen pas na herhaald aandringen. De gemeente somt in haar antwoord allerlei acties op: hulp van het wijkteam, inzet van Wmo Radar, ondersteuning bij verzekeringskwesties en het regelen van noodopvang. In totaal kregen zes huishoudens hulp, drie daarvan nog steeds.

Maar dan rijst de vraag: is dat alles? En hoe goed is die hulp echt geregeld voor mensen die getraumatiseerd zijn of geen netwerk hebben?

Een rode draad in de zorgen van bewoners is zeggenschap. Wanneer een woningcorporatie en gemeente besluiten nemen over jouw woonplek, hoe zorg je dan dat je stem gehoord wordt? En hoe voorkom je dat een ramp als een explosie leidt tot meer onzekerheid in plaats van herstel?

Het college stelt dat bewoners nu betrokken worden bij het verdere renovatieproces, en dat de deur naar terugkeer open blijft. Maar de tijd zal moeten uitwijzen of dat vertrouwen wederzijds is.Moet bij ingrijpende renovaties altijd eerst overleg met bewoners plaatsvinden, ook in crisissituaties? En is de nazorg in zulke gevallen voldoende, of moet het anders.

Lopen internationale studenten vast in Rotterdam?

,

Hoe overleef je in een stad als Rotterdam als je hier mag studeren, maar nauwelijks mag werken? Internationale studenten van buiten de EU en EER krijgen in Nederland te maken met strenge regels. Ze mogen maximaal 16 uur per week werken en alleen als ze een tewerkstellingsvergunning (TWV) hebben. Tegelijkertijd eist de overheid dat ze jaarlijks aantonen dat ze beschikken over minimaal €13.129,44 aan bestaansmiddelen. Een flink bedrag – zeker als je maar beperkt mag bijverdienen.

Die combinatie wringt. Hoe kom je aan dat geld als je geen volledig recht hebt op bijbanen? Wat doet het met je als je geen financiële ademruimte hebt, maar wél een studie moet volgen in een duur land?

Uit onder andere berichtgeving van Omroep Tilburg blijkt dat deze situatie leidt tot stress, psychische druk en zelfs studie-uitval. Studenten willen wel, maar het systeem houdt ze tegen.

D66 en GroenLinks in Rotterdam trekken nu aan de bel. In schriftelijke vragen aan het college vragen ze om meer inzicht:


– Hoeveel studenten in Rotterdam lopen hiertegenaan?
– Zijn er signalen van stress, uitval of andere knelpunten?
– En: wat kan de gemeente doen, al is het een landelijke kwestie?

De vraag wordt gesteld of het niet vreemd is dat er aan de ene kant gesproken wordt over “ongebruikt arbeidspotentieel” in een krappe arbeidsmarkt, terwijl er tegelijkertijd jonge mensen zijn die dolgraag willen werken – maar simpelweg niet mogen. Wat betekent dit voor Rotterdam?

De partijen vragen of Rotterdam wil meedenken over oplossingen. Bijvoorbeeld via een gezamenlijke lobby met andere gemeenten.

Hoe ver reikt onze compassie als iemand een onschuldige man doodsteekt?

Vandaag las ik het vonnis over een tragisch incident bij de Spaanse Brug in Rotterdam. Gebeurde in januari 2024. Een 82-jarige man werd op klaarlichte dag op straat doodgestoken. Op het verkeerde moment kwam hij de verkeerde persoon tegen. De dader? Een dakloze man, verward, uitgeput, ziek.

De rechtbank besloot hem niet te vervolgen. Geen straf, geen tbs, zelfs geen gedwongen behandeling. Waarom? Omdat hij volledig ontoerekeningsvatbaar was. Hij verkeerde in een tijdelijke psychose, veroorzaakt door een cocktail van epilepsie, hersenletsel, alcoholverslaving en onderkoeling. Hij had net een aanval gehad, was op straat beland, en had dagen niet geslapen of gegeten. Een cocktail voor een crisis. Maar verklaart dat ook zijn daden?

Hoe kijkt u daarnaar? Vindt u dat recht is gedaan? Of voelt het alsof iemand ermee wegkomt? Volgens deskundigen is deze man inmiddels weer helder. In een rustige omgeving, zonder alcohol en met rust, verdween de psychose. De rechtbank zegt dat hij daarom geen behandeling nodig heeft. Maar kunnen we daar echt zeker van zijn?

En dan de nabestaanden. Hoe verzoen je je met zo’n uitkomst als jouw vader, opa, vriend zomaar uit het leven is gerukt? Het is een zaak die schuurt en wringt. Waar eindigt schuld, en waar begint mededogen?